Als HR-professional kan het soms lastig zijn om scherp te blijven in het doolhof van de continu veranderende wet- en regelgeving. Met als gevolg dat een klein administratief foutje, een aanname of onbewust verkeerd handelen kan uitlopen op een grote (kostbare) juridische zaak. Ieder kwartaal behandelen we een zaak die met de juiste tools makkelijk voorkomen had kunnen worden. Deze keer een zaak waaruit blijkt dat je er niet altijd vanuit kan gaan dat de bedrijfsarts het bij het juiste eind heeft.
Arbeidsgeschikt verklaard, of toch niet?
De betreffende werknemer werkte bij een producent van koffiecapsules. In 2014 viel tijdens zijn werk een glazen deur op zijn hoofd. Hierdoor raakte hij enige tijd uit de roulatie, maar hervatte later weer zijn werk. In 2018 volgde er weer een periode van langdurig ziek zijn als gevolg van een gesprek over zijn regelmatige ziekteverzuim en een ‘onvoldoende’ tijdens zijn eindejaarsgesprek, na jaren van goede beoordelingen.
De bedrijfsarts verklaarde de werknemer volledig arbeidsgeschikt. Ondanks het advies ging de werknemer niet meer aan de slag met als gevolg dat kort daarna zijn loon werd stopgezet. De werknemer vroeg een deskundigenoordeel aan bij het UWV, waarop het UWV hem wel degelijk volledig arbeidsongeschikt achtte. Hierop volgde een reeks van uitspraken, second opinions, beoordelingen en een verzoek van de werkgever om het arbeidscontract te beëindigen. Dit is uiteindelijk afgewezen door de kantonrechter.
Schenden van goed werkgeverschap
De werknemer spande een tuchtzaak aan tegen de bedrijfsarts, waarbij de arts werd geschorst voor drie maanden. Ondertussen bleek de werknemer voor 80% blijvend arbeidsongeschikt na een WIA-keuring en beëindigde de werkgever de arbeidsovereenkomst na twee jaar ziekte.
De werknemer spande een rechtszaak aan tegen de werkgever waarin hij een vergoeding eiste vanwege het schenden van goed werkgeverschap. Het oordeel was dat de bedrijfsarts ernstig tekort was geschoten in zorgvuldigheid en de werkgever had ernstig verwijtbaar gehandeld door re-integratieplichten te verwaarlozen. Bovendien bleven ze het oordeel van de bedrijfsarts volgen terwijl meerdere partijen hadden beoordeeld dat de werknemer wel degelijk arbeidsongeschikt was. De werknemer ontving een vergoeding van € 50.000,-.
