De aanspraak van werknemers op een minimum aantal vakantiedagen is vastgelegd in het Burgerlijk wetboek (BW). De aanspraak bedraagt tenminste vier maal de overeengekomen arbeidsduur per week. Op jaarbasis en bij een volledige werkweek van 40 uur bedraagt de aanspraak 160 uur of 20 dagen. Op grond van cao, personeelsreglement of arbeidsovereenkomst kan een aanspraak op zogenaamde bovenwettelijke vakantiedagen bestaan.
De overheid stimuleert werknemers, in hun eigen belang, tijdig vakantiedagen op te nemen. Wettelijke vakantiedagen kunnen daarom niet worden omgezet in loon. Vakantiedagen kunnen ook niet onbeperkt worden gespaard. Wettelijke vakantiedagen vervallen een half jaar na het jaar van opbouw. Wettelijke vakantiedagen die werknemers in 2016 hebben opgebouwd maar niet opgenomen, vervallen op 1 juli 2017, tenzij de werknemer redelijkerwijs niet in staat is geweest vakantiedagen op te nemen, bijvoorbeeld door ziekte. In dat geval is de verjaringstermijn vijf jaar. In de cao kan de werkgever hier in het voordeel van de werknemer van afwijken.
Voor bovenwettelijke vakantiedagen geldt een verjaringstermijn van vijf jaar na het jaar van opbouw. Bovenwettelijke vakantiedagen opgebouwd in 2017 vervallen dus op 1 januari 2023.
Bovenwettelijke vakantiedagen mogen worden omgezet in loon of worden aangewend voor een persoonlijk budget, mits dit in cao, personeelsreglement of arbeidsovereenkomst is vastgelegd.
