Continu leren is niet
zo vrijblijvend meer

Je kunt het paard wel naar het water brengen maar niet dwingen om te drinken. Deze metafoor gebruikt Joke van der Velpen, kennismanager bij Visma | Raet, om de situatie te schetsen van het volgen van opleidingen en cursussen door medewerkers. Toch is er wat aan het veranderen, merkt zij. Het paard krijgt tegenwoordig een vriendelijk zetje richting drinkbak.

"Continu leren is niet zo vrijblijvend meer. De werkgever moet wel een goed en aantrekkelijk programma aanbieden zodat de medewerker bij kan blijven in een veranderende organisatie. Maar als de werkgever daar alles aan heeft gedaan en de medewerker blijft weigeren, kan het gevolgen hebben, ook financieel. Het UWV kan bijvoorbeeld stellen dat de werknemer door eigen schuld werkloos is geworden. En de transitievergoeding staat dan ook ter discussie. Je bent dus als medewerker steeds meer verantwoordelijk voor je eigen ontwikkeling.”

Bij jongeren is dat een geaccepteerd gegeven, ziet zij, maar de populatie met de grijze haren heeft het er nog moeilijk mee. ,,Jonge medewerkers zijn wat flexibeler. Ze zijn gewend verschillende dingen door elkaar te doen, privé en zakelijk. Oudere werknemers zijn nog vaak van mening dat alle scholing in de baas zijn tijd hoort te gebeuren.” Ze voorspelt dat in de toekomst de helft van learning in de vrije tijd plaatsvindt, de andere helft tijdens werkuren.

Mensen mogen, of moeten, immers langer blijven werken en dus duurzaam inzetbaar zijn. Daarbij lopen de gemeenten en het onderwijs voorop. Zo zijn er hele paragrafen over vitaliteit en een leven lang leren. En de resultaten van TMA’s (Talent Motivatie Analyses) moeten door werkgevers worden gefaciliteerd. 

Ook in de betaling van de cursussen en opleidingen ziet zij verschuivingen. Bij vakgerelateerde scholing is het nog altijd de werkgever die afrekent. Maar wil een werknemer met een herscholing een heel andere kant op, dan is het nu gebruikelijk dat de partijen ieder de helft betalen. Terecht, vindt Joke van der Velpen. ,,Het is in het belang van de werknemer, maar er is de werkgever ook veel aan gelegen dat iemand een andere baan vindt.”